Son günlerde sadeleşme üzerine okuyorum ve kendi hayatımda sadeleşmeye yönelik adımlar atmayı deniyorum. Hayatınızda bir değişim başlatmaya karar verdiğinizde attığınız ilk adımlar zorlayıcı olabiliyor ancak bir ritim yakaladığınızda sanki attığınız tüm adımlar yarattığınız değişimle dans eder hale geliyor. İçinizde hissettiğiniz ahenk de bu sürecin doğal bir yansıması oluyor. Sadeleşme halimin, önce anne kimliğim başta olmak üzere diğer kimliklerime de olumlu …
Bebeğin gözünden her malzemenin oyuna dönüşmesini izlemeyi seviyorum. 16 aylık bebeğin bir krem tüpü ile yaptıklarını ilham vermesi adına kayıt altına almışım: “Krem tüpünün kapağını açıyor sonra tekrar kapatıyor. Bunu tekrar tekrar yaparken kapak yere düşüyor, eğilip kapağı yerden alıyor ve kapağı yeniden takmaya çalışıyor. Bu düşürme ve tekrar kapama döngüsü birkaç kez yaşanıyor. Her defasında yoğun bir dikkatle ve …
Mesleki hayatımın hatırı sayılır zamanlarını bağlanma üzerine okuyarak, araştırarak ve çalışarak geçirdim. Güvenli bağlanma olmadan bir çocuğun ruhsal ve gelişimsel olarak büyümesinin zorlaşacağına ve yaşamı boyunca bazı hassasiyetleri olacağına inanıyorum. Doğadaki birçok canlının büyüyebilmesi için bazı şartlar gerektiği gibi bizim de büyüyebilmemiz ve gelişebilmemiz için ihtiyaçlarımızın karşılandığı; güven veren, huzurlu ve sevgi dolu bir bağlanma deneyimine ihtiyacımız var. Son yıllarda …
Bebek olarak dünyaya geldiğimiz andan itibaren ihtiyaçlarımızın karşılanması için bir başkasına bağımlıyız. Hayatta kalabilmemiz için ihtiyaçlarımızı anlayan ve bunları karşılayan kişiyle- ki bu çoğu zaman annemiz olmaktadır-bağ kurmamız gerektiğini biliriz. Bebek ruh sağlığı alanında çalışan uzmanlar olarak bazen gereğinden fazla “anne” ve “annelik” üzerine vurgu yapabiliyoruz. Her ne kadar çocuğun psikolojisini etkileyen genetik, çevresel ve kültürel faktörler olsa da annenin …
Öğrencilik yıllarımda Selma Fraiberg tarafından yazılan “Ghosts in the Nursery” makalesini okuduktan sonra ne kadar etkilendiğimi hatırlıyorum. Anne olduktan sonra daha iyi anlamlandırabildiğim bu “davetsiz misafirleri” çalıştığım birçok anne-bebek ilişkisinde gözlemlemişimdir. Fraiberg “hayaletler (ghosts)” derken annenin kendi geçmişinden parçaları kendi bebeğiyle olan ilişkisine taşıdığını, adeta geçmişinin şimdiki ilişkide yeniden canlandığını anlatmak istemiştir. Bu “ghost” lar görünmezdir ama son derece etkilidir. …
Doğuma odaklanılan o uzun saatlerde zihnin susup bedenin farklı bir beyni varmış gibi hissedildiğini birçok anneden duyuyorum. Bedenle kurulan bu ilişki hem çok yabancı hem çok tanıdık. Yabancı çünkü günlük hayatımızda böylesine yoğun bedensel temaslar yaşamıyoruz. Tanıdık çünkü özümüzde bir yerlerde bir bedenden ibaret olduğumuzu aslında biliyoruz. Bir başka canlıya hayat verebilen, onu besleyen ve büyümesi için gerekli ihtiyaçlarını sağlayabilen bir …
Yeni annelere verilen “iyi niyetli” tavsiyeleri duyduğumda bebeğin anneden daha güçlü olduğunu ve asıl kırılgan olanın anne olduğunu düşünmeye başlıyorum. “Mutlaka kendine de zaman ayır, her fırsatta uyumaya ve dinlenmeye çalış” ile başlayan öneriler… Bu önerilerde doğruluk payı yok demiyorum ancak ilk aylarda bebeğin annesine sadece beslenme için değil duygusal olarak da ihtiyacı olduğunu birilerinin hatırlatması gerektiğini düşünüyorum. Bebeğimizin bizi …
Mükemmel, kusursuz ve eksiksiz olma çabası… Hata yapmaktan ve eleştirilmekten ölesiye kaçınmak…Mükemmel olmadığımızı ya da hata yaptığımızı düşündüğümüzde içimizdeki yargıç bize ne fısıldıyor? Hangi cümlelerini duyuyoruz onun? Anne olduktan sonra edindiğimiz bu yeni kimlikte kendimizi var edebilmemiz ve bu kimliği sahiplenebilmemiz zaman alıyor. Bir arkadaşım çok güzel bir şey söylemişti: “Yeni bir ülkeye taşındığında oraya yerleşmenin vakit alması gibi anneliğe …
Anne olduktan sonraki ilk aylarda yaptıklarımla ve düşündüklerimle genel kabul gören yaklaşımlara ters düştüğümde bu cümleyi tekrarladığımı anımsıyorum: Bebeğimin Bana İhtiyacı Var… Mesleğim gereği ne kadar çok bilgiye sahip olsam da her anne-çocuk ilişkisinin kendine özel ve teorik bilgilerden çok daha öte olduğunu biliyorum. Bebeğimin gözünden dünyaya bakabilmek, kendi ihtiyacım ile bebeğimin ihtiyacı arasında bir ayrım yapabilmek ve her günün …
Doğumun sembolik anlamını düşünürken bebeğimizle birlikte kendi içimizde neleri doğurduk, nelere hayat verdik diye düşünmeden edemiyorum. Bedenimiz genişlerken sanki zihnimiz de ruhumuz da hiç fark etmediğimiz olasılıklara açılıyor. Duygularımız, hislerimiz hiç olmadığı kadar gerçek oluyor. Kokular, görüntüler, sesler, dokunuşlar daha önce hissetmediğimiz yoğunlukta yaşanıyor. Tüm bu değişimlere paralel olarak iç dünyamızın bilmediğimiz kapılarının tek tek aralanmasına şaşırmamak gerek: çocukluk anılarımız; …